“From my first lessons”

From my first lessons, my ears held onto A and B.
My father begged my heart’s hands and I held C tight.
I prove I’m a servant by the good idols I hold.
Love’s hermitage is my republic. If it burns, I’ll hold tight.
I’m sticks and twigs. So, hold me to the flames.

But for a bit, a shining sliver, who has such luck?
She is displacement. In all God’s earth, she is nowhere.
Where’s relief? Her dusty hem? Her sandaled feet?
No prayer could touch her, so I became her dirt road.
I reject seclusion’s order. I hold to the road.

No nightingale amid blooming joy, I wilt.
No moth to her radiant face, I shiver.
Beyond any comb, my heart remains a tangle.
Desperate, I begged for justice. Irate, she refused:
“Tomorrow, for Eid, I’ll take hold of your blood.”

My hand on a glass neck, kissing the cup,
I fell into base bliss. The sun stopped.
A coral branch gripped by sudden shock.
I abandoned prayer’s red face. I live in shame’s  yellow face.
The Gardener named me “apple,”  yet my branches hold quince.

Love’s rose garden is draped in lanterns:
Keep faith with the nightingale or the moth.
Love’s country holds to one law: don’t settle.
Lose the self, become bound, measure mud, burn:
Love has so much work to do. I hold the line.

As she steps on me: “I am out of place,” she says, “oh, sheikh.”
As her hands reach me: “My feet have found their place,” she says, “oh, sheikh.”
She’s lit my heart up, still: “I have no place,” she says, “oh, sheikh.”
What grace: she lights me on  fire and says, “Oh, sheikh!”
She calls it ash, straw, this cane I hold in my hands.

With a wink, she severs my liver’s every nerve.
She dammed my tears, blood streams instead.
It’s a wonder I live. My rival died from his sighs.
With a wink’s blade, she cut my chest open.
For this dry hothouse, she holds scant water.

You have a mind. Study this line, not my soft shame.
One soft man can hold captive a thousand of stone.
I pushed my enemy into the sea of shame, but he didn’t drown.
In return for cold words, I sigh blazing breath.
He who holds stones for me, I hold storms for him.

One is drunk on the wine of egotism. Another on blight.
One’s perfection lacks. Another has perfected lack.
Among these, Hamdi can’t possibly sing.
Thank God, Mahwi knows: the world is a cesspool.
Why let what’s wasted take hold of me?
 
Translated from the Kurdish, below
____
[لە ئەووەل دەرسەوە]
   
لە ئەووەل دەرسەوە من گوێ لە حەرفی ئەلف و بێ دەگرم 
ئەبم فەرموویە دەستی دڵ بە چاکی بێ وتێ دەگرم 
بتی چاکە دەلیلم بێ زەلیلم دەستی پێ دەگرم 
(دیارم دەیری عیشقە، جێ بە سووتن بێ لەوێ دەگرم 
کە من مشتێ چڵ و چێوم، بە چی بم، کەڵکی کێ دەگرم)
     
بە غەیری زەڕڕە گۆشە جیلوەیی داوە بە بەختی کێ 
ئەویش سەرگەردی یێکە لەم هەموو ئەرزەی خودا بێ جێ 
غوباری دامەنە دەرمانی سەر یا سەندەڵی بەرپێ 
(نەگەییە دامەنی دەستی دوعا، جا دەبمە خاکی ڕێی 
تەریقەی گۆشەگیری بەردەدەم، ئەمجارە ڕێ دەگرم)
   
نەوەک بولبول لە خەندەی غونچە هەڵساوم سبەینێ زوو 
نەوەک پەروانە ئاگر بەربووە جەرگم لە شەمعی ڕوو 
نەساڕێژی ئەکا ڕێشی دڵم وەک شانە نە تاری موو 
(کە دادی یەئسی خۆمم بردە لا، ئەم عارفە توند بوو 
وتی: ئاخر سبەینێ جەژنە، خوێنی تۆ لە پێ دەگرم)
 
کە دەستم کردە مل مینا وو نۆشیم خوێنی لێوی جام 
لە ئەوجی مەستییا کەوتم ئیتر نەمدیوە سوبح و شام 
میسالی شاخی مەرجانی کە بگرێ کارەبای ناکام 
(لە رووسووری عیبادەت لام و روو زەردی خەجاڵەت مام 
بە ناوی سێوی ناوم باغەوان و من بەهێ دەگرم)
 
کە گوڵزاری جیهانی عەشق کرایە ئەم چراخانە 
یەکێ ڕێی بولبولی گرت و یەکێ ئایینی پەروانە 
ئوسوڵی کیشوەری عەشقە ئەما شەرتی نەوەستانە 
(لەسەر خۆ چوونە، شەیدا بوونە، قووڕ پێوانە، سووتانە 
هەتا مردن، مەحەببەت ئێشی زۆرە، ڕیزی لێ دەگرم)
 
بەسەرما پێ دەنێ لەم ئەرزەدا بێ ڕێم دەڵێ یا شێخ 
کە دەستی کەوتە کار عادەتیەتی جێ پێم دەڵێ یا شێخ 
دەڵێی نوورە لە فانۆسی دڵا بێ جێم دەڵێ یا شێخ 
(چ شۆخە ئاگرم تێ بەردەدات و پێم دەڵێ: یا شێخ! 
بە خاشاکی دەوت شوعلە عەسامە، دەستی پێ دەگرم)
 
بە یەک غەمزە دەماری جەرگ و دڵمی ئەنجنی ورد ورد 
بەری بەست دیدەکانم جوێباری خوێنی پێدا برد 
تەعەججوب مام ڕەقیب لەم حاڵەتە بۆچی لە داخا مرد 
(کە سینەی ڕێشمی بەو تێغی نازە ئەنجن ئەنجن کرد 
وتی: پەژموردەیە ئەم لالەزارە، ئاوی تێ دەگرم)
 
تەماشای ڕشتەکە عەقڵت هەیە مەنواڕە نەرمی شەرم 
هەزار سەر ڕەق ئەسیری پەنجەیێکی تاقە یەک سەر نەرم 
نەبوو غەرقی ئەرەق دوژمن نیشانمدا کە بەحری شەرم 
(لە پاداشی قسەی سەردا هەمە ئاهـ و هەناسەی گەرم 
کەسێ شێتانە بەردم تێ گرێ، من بەرقی تێدەگرم)
 
یەکێ مەستی مەیی کیبرە  یەکێ مەخمووری ئافاتە 
یەکێ کەماڵی نوقسانە یەکێ نوقسان کەمالاتە 
لە هەم بەزمی وەها (حەمدی) تەرەب نەوعی مەحالاتە 
(شوکر هۆشیارە "مەحوی"، تێدەگا دنیا خەرابات 
کە بەدمەستی بکا ئەهلی، خراپەی بۆچی لێ دەگر)